ข่าวประเสริฐเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเติมเต็มความต้องการของเราเป็นหลักใช่หรือไม่? ข่าวประเสริฐเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเติมเต็มชีวิตที่มีความหมายใช่หรือไม่? การเปลี่ยนแปลงสังคมใช่ไหม? การสอนให้เราใช้ชีวิตที่ดีขึ้นใช่ไหม? การยกฐานะคนยากจนใช่ไหม? การทำให้เรารวยและมีสุขภาพดีใช่ไหม?
เมื่อแนวคิดเกี่ยวกับข่าวประเสริฐทั้งหมดนี้เกี่ยวก้อยกับบางอย่างที่ผู้คนมองว่าเป็นปัญหา จึงบอกว่า “นี่แหละคือหัวใจหลักของข่าวประเสริฐ!” แต่ข่าวประเสริฐเป็นเรื่องเกี่ยวกับปัญหาใดในนั้นบ้าง? มีสิ่งไหนในนั้นบ้างเป็นปัญหาที่แท้จริงที่ข่าวประเสริฐมาจัดการ?
พระคัมภีร์กล่าวว่า “ไม่เลย ไม่มีสักอย่าง” พระคัมภีร์สอนอย่างชัดเจนว่าปัญหาขั้นพื้นฐานที่สำคัญของมนุษยชาติคือปัญหาเรื่องความบาปและพระพิโรธที่พระเจ้าทรงมีต่อเราเนื่องจากความบาปของเรา
“ใครเล่าสามารถต้านทานความกริ้วของพระองค์ได้? ใครเล่าสามารถทนต่อพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์ได้? พระองค์ทรงระบายพระพิโรธลงมาเหมือนไฟ แล้วศิลาก็แหลกละเอียดต่อหน้าพระองค์” (นาฮูม 1:6)
“พระเจ้าทรงสำแดงพระพิโรธจากสวรรค์ต่อบรรดาความอธรรมและความชั่วร้ายทั้งปวงของมนุษย์ ผู้ใช้ความชั่วร้ายของตนปิดกั้นความจริง” (โรม 1:18)
“อย่าให้ผู้ใดล่อลวงท่านด้วยวาจาไร้สาระ เพราะเนื่องด้วยสิ่งเหล่านั้นพระพิโรธของพระเจ้าจึงมาถึงบรรดาผู้ที่ไม่เชื่อฟัง” (เอเฟซัส 5:6)
“จากนั้นบรรดากษัตริย์ของโลก เจ้านาย ขุนพล เศรษฐี ผู้ยิ่งใหญ่ และทุกผู้ทุกคนไม่ว่าทาสหรือไท ต่างมุดซ่อนในถ้ำ ในหลืบหินตามภูเขา พวกเขาร้องบอกภูเขาและหินผาว่า “จงถล่มลงมากลบเราและซ่อนเราให้พ้นจากพระพักตร์ของพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น และพ้นจากพระพิโรธของพระเมษโปดก!เพราะวันยิ่งใหญ่แห่งพระพิโรธของทั้งสองพระองค์มาถึงแล้วและใครเล่าจะทนได้?” (วิวรณ์ 6:15-17)
พระพิโรธอันรุนแรงที่พระเจ้าทรงมีต่อความบาปของเราคือปัญหาสำคัญที่ข่าวประเสริฐได้จัดการ พระเยซูสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนในฐานะเครื่องบูชาดับพระพิโรธ เป็นเครื่องบูชาที่หันเหความโกรธอันรุนแรงของพระเจ้า (โรม 3:25; 1 ยอห์น 2:2, 4:10) เพื่อที่เราจะได้รับความรอดผ่านทางความเชื่อในพระองค์
