การกลับใจเชื่อในพระคัมภีร์พันธสัญญาใหม่

การกลับใจเชื่อหรือการเปลี่ยนความเชื่อสามารถนิยามได้ว่า เป็นการหันหนีจากบาปและหันไปหาพระเจ้า บางทีพระคัมภีร์ ข้ออมตะที่สามารถสรุปคำนิยามเช่นนี้ได้ก็อาจเป็น 1เธสะ โลนิกา 1:9 “เพราะเขาเหล่านั้นเองเล่าขานว่าพวกท่าน ต้อนรับเราอย่างไร และยังบอกว่าท่านได้หันจากรูปเคารพ มาหาพระเจ้าเพื่อรับใช้พระเจ้าเที่ยงแท้ผู้ทรงพระชนม์อยู่” ณ ตรงนี้เราได้เห็นองค์ประกอบสองอย่างของการกลับใจเชื่อ อย่างชัดเจน นั่นคือการหันมาหาพระเจ้าและการหันหนีจาก รูปเคารพ

การกลับใจเชื่อในพระคัมภีร์ใหม่ : จากพระสัญญาสู่ความเป็นจริง

เรื่องราวแห่งชัยชนะเหนืองูร้ายของพระเจ้าซึ่งสัญญาไว้ใน พระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม (ปฐมกาล 3:15) กลายมาเป็นความจริงในพระคัมภีร์ใหม่ พระคัมภีร์เดิมได้สัญญาถึงพันธสัญญาใหม่ การทรงสร้างใหม่ การอพยพครั้งใหม่ และหัวใจใหม่สำหรับคนของพระเจ้า และคำสัญญาต่างๆ เหล่านี้ได้ สำเร็จแล้วในบางส่วนผ่านทางชีวิต ความตาย และการเป็นขึ้นจากตายของพระเยซูคริสต์ซึ่งได้ประกาศไว้ในพระคัมภีร์ใหม่

การกลับใจเชื่อในพระกิตติคุณสัมพันธ์

ในพระกิตติคุณสัมพันธ์ (มัทธิว มาระโก และลูกา) งานแห่ง ความรอดของพระเจ้าซึ่งสัญญาไว้ในพระคัมภีร์เดิมถูกสรุป อยู่ในคำว่า “อาณาจักรของพระเจ้า” อาณาจักรของพระเจ้า ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางในพระกิตติคุณสัมพันธ์ แต่เราต้อง เข้าใจด้วยว่าอาณาจักรนั้นยังเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนความ เชื่อหรือการหันกลับด้วย องค์ประกอบสองประการของการ กลับใจเชื่อยังสามารถอธิบายได้ในแง่ของการกลับใจและค วามเชื่อ อย่างที่เราได้อ่านในมาระโก 1:14-15 ว่า “หลัง จากยอห์นถูกขังคุก พระเยซูเสด็จสู่แคว้นกาลิลี ทรงประกาศ ข่าวประเสริฐของพระเจ้า พระองค์ตรัสว่า ‘ถึงเวลาแล้ว อาณาจักรของพระเจ้ามาใกล้แล้ว จงกลับใจใหม่และเชื่อข่าว ประเสริฐ!’”(เช่นเดียวกับในมัทธิว 4:17) ข่าวดีของการได้ กลับจากการเป็นเชลยที่อิสยาห์ได้ประกาศไว้จะเป็นที่ชื่นชม ยินดีของคนที่กลับใจจากบาปและเชื่อในข่าวประเสริฐเท่านั้น คือข่าวดีของการที่พระเจ้าได้ทรงทำให้พระสัญญาแห่งความ รอดของพระองค์สำเร็จ

ข่าวประเสริฐในพระกิตติคุณสัมพันธ์มีศูนย์กลางอยู่ที่ความ ตายและการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซู เพราะการ ทนทุกข์และการเป็นขึ้นจากความตายของพระเยซูมีอิทธิพล เหนือเรื่องราวในหนังสือทั้งสามเล่ม นี่คือจุดสูงสุดของเรื่อง ราวนี้! จะไม่มีอาณาจักรหากปราศจากไม้กางเขน พระเยซูมา เพื่อ “ช่วยประชากรของพระองค์ให้พ้นจากบาปทั้งหลายของ Synoptic Gospel หมายถึงพระกิตติคุณทั้งสามเล่มที่มีเนื้อหา เรื่องราว และการพรรณาคล้ายๆ กัน คือ มัทธิว 1 มาระโก และลูกา เขา” (มัทธิว 1:21) และความรอดนี้เกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อพระ เยซูได้ตายเพื่อพวกเขาเท่านั้น คือความตายซึ่งพระองค์ได้ “ประทานชีวิตของพระองค์เป็นค่าไถ่เพื่อคนเป็นอัน มาก” (มัทธิว 20:28 และเช่นกันในมาระโก 10:45) คนที่ พูดเรื่องอาณาจักรบางคนพูดเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการกลับ ใจเชื่อ แต่แค่มองดูพระกิตติคุณสัมพันธ์แบบผ่านๆ ก็สามา รถบอกได้ว่าการหันมาพึ่งในพระเยซูคือรากฐานที่สำคัญ ไม่มีใครสามารถเข้าไปในอาณาจักรนั้นได้โดยปราศจากการกลับใจเช่ือ (มาระโก 10:17-31)

การกลับใจเชื่อในพระธรรมยอห์น

ความเป็นศูนย์กลางของการกลับใจเชื่อยังเห็นได้ชัดในพระ กิตติคุณยอห์นด้วย อันที่จริง ยอห์นเขียนพระกิตติคุณขึ้นเพื่อ ที่ผู้คนจะ “ได้เชื่อว่าพระเยซูทรงเป็นพระคริสต์ พระบุตรของ พระเจ้า และโดยความเชื่อท่านจะได้มีชีวิตในพระนามของ พระองค์” (ยอห์น 20:31) ยอห์นใช้คำกริยาว่า “เชื่อ” ถึง 98 ครั้งในพระกิตติคุณเพื่อย้ำถึงความสำคัญของหัวข้อนี้ ในหนังสือพระกิตติคุณของท่าน ความเชื่อในพระธรรม ยอห์นไม่ใช่ความเชื่อแบบเฉยๆ ยอห์นใช้คำศัพท์หลายคำ เพื่อสื่อถึงความลึกซึ้งและการเคลื่อนไหวของความเชื่อ อันได้ แก่ ความเชื่อเปรียบเสมือนกับการกิน การดื่ม การเห็น การ ได้ยิน การคงอยู่ การมาหา การเข้าไป การรับ และการเชื่อ ฟัง ธรรมชาติอันสุดโต่งของหันมาพึ่งพระเยซูแสดงออกผ่าน ทางกริยาท่าทางต่างๆ ที่ยอห์นใช้เพื่อบรรยายว่าการเชื่อว่า พระเยซูเป็นพระคริสต์หมายถึงอะไร ดังนั้นการหันมาพึ่งพระ เยซูจึงเป็นหัวใจสำคัญของข้อความแห่งพระกิตติคุณยอห์น ชีวิตนิรันดร์ (ชีวิตในยุคที่จะมาถึง) เป็นของคนที่เชื่อในพระ เยซูในฐานะของ “ลูกแกะของพระเจ้า ที่จะมาเอาความผิด บาปของโลกไป” เท่านั้น (ยอห์น1:29 ERV) พูดอีกอย่าง คือ เพียงแค่คนที่ได้หันมาพึ่งพระเยซูแล้วเท่านั้นที่จะสามา รถชื่นชมยินดีกับชีวิตนิรันดร์ได้

การกลับใจเชื่อในพระธรรมกิจการ

จากการอภิปรายข้างต้นดูเหมือนจะชัดแล้วว่าการกลับใจ เชื่อมีบทบาทสำคัญในหนังสือพระกิตติคุณ และเราก็สามา รถสรุปได้เหมือนกันกับหนังสือกิจการด้วย ในพระธรรม กิจการเราได้พบคำเทศนาหลายๆ บทที่อธิบายข่าวประเส ริฐให้แก่ผู้ฟัง (ตัวอย่างเช่น กิจการ 2:14-41; 3:11-26; 13:16-41) บ่อยครั้งผู้ฟังเหล่านั้นก็ถูกเรียกให้กลับใจ (กิจการ 2:38; 3:19; 8:22; 17:30; 26:20) ซึ่งการก ลับใจนี้สามารถถูกนิยามในฐานะของ “การหัน” ไปหา พระเจ้าได้ด้วย (กิจการ 3:19; 9:35, 40; 11:21; 14:15; 15:19; 26:18, 20; 28:27) ข้อความของข่าว ประเสริฐนั้นเกี่ยวข้องกับการเรียกให้หันหนีจากบาปและจา กชีวิตเก่าของคนๆ นั้นอย่างเร่งด่วน ในขณะเดียวกันคนเห ล่านั้นที่ได้ยินข่าวดีก็ถูกเรียกให้เชื่อและใช้ความเชื่อด้วย (กิจการ 16:31; 26:18) อันที่จริง คำว่า “การเชื่อ” นั้นถูก ใช้เกือบ 30 ครั้งเพื่อบรรยายถึงคริสเตียนในพระธรรม กิจการซึ่งเป็นการบ่งชี้ว่าความเชื่อแสดงถึงลักษณะของคนที่ เป็นของพระคริสต์

จึงไม่น่าแปลกที่การกลับใจเชื่อจะมีบทบาทที่สำคัญในพระ ธรรมกิจการเพราะหนังสือเล่มนี้ได้บันทึกการเผยแพร่ข่าวประ เสริฐตั้งแต่กรุงเยรูซาเล็มไปจนถึงกรุงโรม (กิจการ 1:8 เช่น เดียวกับใน 1:6; 14:22) แต่ควรจะสังเกตด้วยว่าอาณาจักร ของพระเจ้าคือหัวข้อหลักหัวข้อหนึ่งในหนังสือกิจการ ซึ่ง หัวข้อนี้ได้ตีกรอบให้กับพระธรรมเล่มนี้ในตอนต้น (กิจการ 1:3) และตอนจบของเล่ม (กิจการ 28:31) เปาโลเทศนา เรื่องอาณาจักรของพระเจ้าในกรุงโรม (กิจการ 20:35; 28:23, 31) และฟิลิป “ประกาศข่าวประเสริฐเรื่อง อาณาจักรของพระเจ้าและพระนามของพระเยซูคริสต์” (กิจ การ 8:12) สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าอาณาจักรของพระเจ้ามีจุด ศูนย์กลางอยู่ที่ข่าวประเสริฐ อย่างที่เราได้เห็นก่อนหน้านี้แล้ว ว่าข่าวประเสริฐที่ถูกประกาศไปนั้นเรียกร้องให้ผู้ฟังกลับใจ และเชื่อ ดังนั้นเราจึงมีหลักฐานอีกชิ้นว่าการกลับใจเชื่อคือ รากฐานของการประกาศใดๆ ในเรื่องอาณาจักรของพระเจ้า การฟื้นฟูให้โลกกลับมาอยู่ภายใต้การปกครองของพระเจ้า คือความหวังอันรุ่งโรจน์ของผู้เชื่อ แต่มีเพียงคนที่ได้กลับใจ และเชื่อเท่านั้นที่จะสามารถเพลิดเพลินไปกับโลกใหม่ที่จะ มาถึงได้ คนที่ปฏิเสธที่จะเชื่อจะถูกพิพากษาอย่างที่หนังสือกิจ การเน้นอยู่บ่อยๆ

การกลับใจเชื่อในงานเขียนของเปาโล

เปาโลไม่ได้ใช้คำว่าอาณาจักรของพระเจ้าบ่อยนักแต่โลก ทัศน์ในเรื่องยุคสุดท้ายของท่านเป็นที่รู้จักดีและโลกทัศน์นี้ สอดคล้องกับลักษณะซึ่งเกี่ยวกับยุคสุดท้ายของอาณาจักรนั้น เปาโลประกาศถึงยุคสุดท้ายที่ได้มาถึงแล้วในบางส่วนเช่นเดียวกับที่หนังสือพระกิตติคุณต่างๆ ได้ประกาศ นักวิชากา รส่วนใหญ่เห็นตรงกันว่าความเชื่อและการกลับใจคือหัวข้อ สำคัญในจดหมายฝากของเปาโล เปาโลมักจะสอนว่าการถู กนับว่าเป็นผู้ชอบธรรมและความรอดได้มาโดยทางความเชื่อ เท่านั้น (โรม 3:21-4:25; 9:30-10:17; 1 โครินธ์ 15:1-4; กาลาเทีย 2:16-4:7; เอเฟซัส 2:8-9; ฟิลิปปี 3:2-11) ท่านไม่ได้ใช้คำว่าว่าการกลับใจบ่อยนัก แต่ก็ใช่ ว่าคำนี้จะหายไปเสียทีเดียว (โรม 2:4; 2 โครินธ์ 3:16; 1เธสะโลนิกา 1:9; 2 ทิโมธี 2:25) เปาโลใช้คำศัพท์หลาย คำสำหรับงานแห่งความรอดของพระเจ้าในพระคริสต์ซึ่งรวม ถึงคำว่าความรอด การถูกนับว่าเป็นผู้ชอบธรรม การไถ่บาป การคืนดีกัน การรับเป็นบุตร เครื่องบูชาดับพระพิโรธของพระ เจ้า และอื่นๆ อีก ปฏิเสธไม่ได้ว่างานแห่งความรอดของพระ เจ้าในพระคริสต์รับบทบาทสำคัญในศาสนศาสตร์ของเปาโล แต่ความรอดเช่นนี้ถูกมอบให้กับคนที่เชื่อ คือคนที่กลับใจเชื่อ หรือหันมาพึ่งพระยาห์เวห์เท่านั้น

การกลับใจเชื่อในจดหมายฝากโดยทั่วไป

จดหมายฉบับอื่นๆ ที่เหลือในพระคัมภีร์ใหม่ถูกเขียนขึ้นเพื่อ จัดการกับสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง กระนั้นความสำคัญ ของการหันมาพึ่งในพระเยซูก็ยังถูกกล่าวถึงหรือถูกกล่าว อย่างเป็นนัย ตัวอย่างเช่น เราพบในพระธรรมฮีบรูว่ามีเพียง คนที่เชื่อและเชื่อฟังเท่านั้นที่จะได้เข้าสู่การพักสงบในวันสุด ท้ายได้ (ฮีบรู 3:18, 19; 4:3; 11:1-40) พระธรรมยาก อบมักจะถูกเข้าใจผิดมาโดยตลอด แต่หากตีความอย่างถูก ต้องก็จะรู้ว่ายากอบสอนว่าความเชื่อที่กลับใจสำคัญต่อการถูกนับว่าเป็นผู้ชอบธรรม (ยากอบ 2:14-26) เปโตรเองก็ สอนว่าความรอดนั้นได้มาโดยทางความเชื่อด้วยเช่นกัน (1 เปโตร 1:5; 2 เปโตร 1:1) และพระธรรม1ยอห์นก็เขียนขึ้น เพื่อให้ความแน่ใจกับคนเหล่านั้นที่เชื่อว่าพวกเขาจะมีชีวิตนิ รันดร์ (1ยอห์น 5:13)

การกลับใจเชื่อในพระธรรมวิวรณ์

หนังสือวิวรณ์ทำให้เรื่องราวเดินมาถึงจุดสิ้นสุดซึ่งเป็นการยืน ยันกับผู้เชื่อว่าอาณาจักรของพระเจ้า (ซึ่งได้มาถึงแล้วในพระ เยซูคริสต์) จะถูกทำให้สมบูรณ์ คนที่ทำชั่วและยอมอ่อนข้อ ให้กับสัตว์ร้ายจะถูกพิพากษาตลอดกาล แต่คนที่อดทนจนถึง ที่สุดจะได้เข้าไปในเมืองสวรรค์ซึ่งก็คือเยรูซาเล็มใหม่ หนังสือวิวรณ์เน้นว่าคนที่กลับใจเท่านั้น (วิวรณ์ 2:5, 16, 21, 22; 3:3, 19; 9:20, 21; 16:9, 11) ที่จะได้พบกับ ชีวิต

ไม่ใช่หัวข้อหลัก แต่เป็นรากฐานของเรื่องราวทั้งหมด

สรุป แน่นอนว่าการกลับใจเชื่อไม่ใช่หัวข้อหลักของพระคัมภีร์ ผู้เชื่อถูกสร้างขึ้นเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าและเพลิดเพลิน ยินดีในพระองค์ตลอดไป และเราก็ชื่นชมยินดีในพระองค์และ ถวายเกียรติแด่พระองค์ทั้งในโลกนี้และในโลกที่จะมาถึงด้วย

แต่การกลับใจเชื่อคือพื้นฐานและเป็นรากฐานของเรื่องรา วนั้นเพราะมีเพียงคนที่ได้หันมาพึ่งในพระเยซูเท่านั้นที่จะสามารถชื่นชมยินดีกับการทรงสร้างใหม่ได้ มนุษย์ต้องหันจากบาปและหันไปหาพระเจ้าเพื่อจะรอด พวกเขาต้องกลับใจจากบาปของตัวเองและเชื่อในข่าวประเสริฐของพระเยซูคริสต์ผู้ ถูกตรึงและเป็นขึ้นจากตาย ในวันสุดท้าย มันจะเป็นการปลอบโยนใจเพียงเล็กน้อยหากคนๆ หนึ่งมีส่วนเพียงเล็ก น้อยหรือแม้แต่มีส่วนอย่างมากต่อการพัฒนาโลกนี้ (ซึ่งก็เป็น ประโยชน์ในแง่นี้) ถ้าหากเขาคนนั้นไม่ได้กลับใจ

โดย โธมัส อาร์. ชไรเนอร์

English Version: Conversion in the New Testament